کیست پیلونیدال

 Pilonidal cyst کیست پیلونیدال

این بیماری از وجود حفره ای زیر پوستی در فاصله دو باسن و كمی بالاتر از مقعد ایجاد  می شود . این حفره كه ممكن است اندازه ای به قطر یك الی چندین سانتی متر داشته باشد حاوی مو میباشد و توسط چند سوراخ ریز به سطح پوست راه دارد

این بیماری گاهی بدون عالمت است و فقط در معاینه سوراخهای ریز پوست در فاصله بین دو باسن دیده می شود . گاهی نیز باعث خارج شدن ترشحات چركی یا خونابه ای از سوراخهای مذكور می گردد .

اگر مجرای این سوراخها بسته شود ترشحات چركی داخل حفره تجمع پیدا می كنند و باعث ایجاد آبسه می شوند كه با درد شدید همراه است

علت ایجاد این بیماری ناشناخته است ولی در افراد چاق یا كسانی كه كار نشسته انجام می دهند یا موی زیادی در پوست این ناحیه دارند بیشتر دیده مشود . لذا بعضی علت آن را فرورفتن موهای این ناحیه به داخل پوست می دانند.

درمان کیست پیلونیدال

در مواردی كه فرد دچار آبسه(تجمع چرک در محل) شده باشد با تزریق بی حسی موضعی و ایجاد برش در محل آبسه ، تخلیه صورت می گیرد و با شستشوی منظم علائم التهابی آبسه مرتفع خواهد شد و پس از رفع التهاب، عمل جراحی اصلی که همان خارج کردن کیست است انجام می گیرد.

در مواردی كه بی علامت هستند یا ترشحات از مجرای كیست وجود دارد ولی عفونت یا التهاب دیده نمیشود از همان ابتدا عمل جراحی برای خارج كردن تمام كیست انجام می گیرد

انواع روشهای جراحی در این بیماری به شرح زیر است

جراحی به روش باز – در این روش كیست حاوی مو پس از انجام بیهوشی عمومی و یا بی حسی از كمر خارج می شود و محل عمل بخیه نمی شود .

در نتیجه حفره ای به جا خواهد ماند كه تدریجا از كف پر خواهد شد. اندازه این حفره به اندازه كیست بستگی دارد و به زبان ساده ممكن است به اندازه یك گردو و حتی یك پرتقال باشد.

از محل عمل تا حدود یك هفته ترشحات خارج می شود و پس از آن تدریجا ترشحات كم می شود و پس از حدود دو تا سه ماه بطور كامل توسط بافتهای اطراف پر خواهد شد جراحی به روش بسته – در این روش كیست حاوی مو پس از انجام بیهوشی عمومی و یا بی حسی از كمر، خارج می شود و محل عمل بخیه می شود و حدود ده روز بعد بخیه ها كشیده می شوند

مراقبتهای پس از عمل

در روش جراحی باز پس از اتمام عمل جراحی محل زخم با پانسمان فشرده پر می شود و بسته به نظر پزشك پس از یك الی دو روز پانسمان خارج خواهد شد. در این زمان حفره ای تو خالی وجود خواهد داشت كه علیرغم ظاهر ترسناكی كه دارد فاقد خطر جدی است .لازم است كه روزانه دو تا سه مرتبه در لگن آب گرم كه حاوی چند قطره بتادین است

نشست بطوریكه زخم داخل آب ولرم غوطه ور شود و آب به آن نفوذ كند و ترشحات آن را تمیز كند سپس موضع خشك می شود و با گاز مرطوب روی آن پوشانده می شودبافت طبیعی كه تدریجا در این مكان تشكیل می شود رنگ قرمز یا صورتی دارد . گاهی نیز بافت زرد رنگی ایجاد می شود كه الزم است با كشیدن گاز مرطوب به روی آن، تمیز گردد در صورتیکه این کار باعث درد شدید شود میتوان قبل از آن چند قطره محلول بی حس کننده مثل لیدوکائین داخل زخم ریخت و پس از چند دقیقه کار تمیز کردن را شروع نمود .

مصرف داروی مسكن در موارد درد شدید توصیه می شود . بسته به صلاحدید پزشك گاهی از پمادهائی كه رشد را تسریع می كنند یا پمادهائی كه كه بافتهای غیر مفید را حل می كنند استفاده می شود . حجم ترشحات پس از یك هفته كاهش پیدا می كند و فرد پس از یك هفته می تواند فعالیتهای خود را شروع كند

در روش جراحی بسته بطور معمول پانسمان اولیه بمدت سه الی پنج روز در محل حفظ میشود و در صورت تداوم ترشحات ،ادامه تعویض پانسمان توصیه می شود . بسته به نظر پزشک گاهی پماد چرك خشك كن موضعی یا داروی چرك خشك كن خوراكی تجویز می شود . بسته به نظر پزشك گاهی در محل زخم درن گذاشته می شود .

درن لوله ای است كه ترشحات را از محل زخم خارج می كند ) در مورد مراقبت از درن از پزشك خود راهنمائی بگیرید( . معموال بخیه ها پس از یک الی دو هفته خارج می شوند و پس از حدود یك هفته فعالیتهای خود را می توانید شروع كنید